Deze week mijn eerste week in het ziekenhuis gewerkt. Jeetje, wat een week. Ik heb 4 dagen gewerkt.

Maandag moest ik mij om 8 uur melden bij de hoofdingang van het ziekenhuis. Ik moest 2x de trein nemen en 1x de bus om bij het ziekenhuis te komen. Het ergste is dat de bus niet kwam opdagen. Hierdoor kwam ik 10 minuten te laat op mijn eerste dag . Gelukkig had ik het telefoonnummer van de mevrouw die mij opwachtte. Ik heb haar gebeld en geïnformeerd over de situatie en uiteindelijk stonden we beide te lachen.

Deze mevrouw ( Catalina ) was een invalster van iemand die mij eigenlijk echt moest opvangen. De gene die er moest zijn had corona. Catalina was een docent Duits die voor het ziekenhuis werkt. Erg handig want ze kon veel vertalen voor mij naar het engels. Eenmaal in het ziekenhuis liepen we samen naar een ander gebouw omdat ik eerst wat papieren moest ondertekenen ( Geheimhoudingsplicht, etc. ). Het is daar een hele campus met scholen, bedrijven en andere gebouwen die bij het ziekenhuis horen. Later zijn we weer terug gegaan naar het ziekenhuis.

Omdat Catalina niet zelf van het ziekenhuis is wist zij ook niet waar ik heen moest en hoe het allemaal in elkaar zat. Ik heb uiteindelijk zelf de afdeling gevonden en daar hebben ze mij kleding gegeven voor de eerste dag om meteen mee te kunnen lopen. Het was allemaal erg verwarrend gegaan. Wel jammer dat Catalina het ziekenhuis niet kende want daardoor heb ik geen rondleiding gehad.

De collega's daar zijn erg aardig! Die vinden het leuk dat ik uit Nederland kom. Het lastige is alleen dat niemand daar engels kan op 2 collega's na. Ik zit telkens met mijn telefoon om translate te gebruiken en het is moeilijk om met de cliënten te communiceren. De afdeling is ook erg interessant, Het bloed vind ik erg boeiend en dan ben ik op de afdeling hematologie zeker goed. Je ziet hier ook veel met infuus, chemo, etc.. Ik heb gemerkt in deze week dat het lastig is voor hen om mij mee te nemen in hun werk omdat, ze geen engels kunnen verstaan, geen geduld hebben om met translate te praten of omdat ze de taken op hun eigen manier / tempo doen. Wat begrijpelijk is maar waardoor ik wel vaak moet afwachten voordat ik weer mee kan lopen.

De laatste 2 dagen liep er een arts rond die goed Engels kon en met mij ook gesprekken voerde. Ze liet mij zelfs mee kijken bij een ruggenmergpunctie! heel interessant.

O en heb ik al verteld hoelaat ik moet beginnen? in Nederland begint de zorg over het algemeen om 7:00 uur. Hier in Duitsland beginnen ze om 6:00! Ik moet anderhalf uur reizen en dat betekend dat mijn wekker om 3:45 uur staat. Even wennen!

Over het algemeen ben ik zeer tevreden over mijn eerste week en mijn stage! Hopelijk na een tijdje als ik de Duitse taal beter onder de knie heb dat ik meer kan doen en makkelijker kan werken.